મારી

જુઓ જાહેરમાં તો ખાય છે એ સૌ દયા મારી,

કરી છે ખાનગીમાં જેણે જેણે દુર્દશા મારી.

કરી દીધી છે મેં કુરબાન એના પર મજા મારી,

કે મારી વેદના છે આખરે તો વેદના મારી.

વહાવે છે ગગન બસ ત્યારથી વરસાદના આંસુ,

યુગો પહેલા મેં સંભળાવી હતી એને વ્યથા મારી.

ગમે તેવા પ્રસંગો દઈ  બગાડી નાંખી દુનિયાએ,

હતી નહિ તો બહુ સારી જીવનની વાર્તા મારી.

ભલેને આજ મારી હાજરીમાં ચૂપ છે લોકો;

નહીં હું હોઉં એ વખતે બધા કહેશે કથા મારી.

ધરું છું હાથ હું ઇન્સાનને બદલે ખુદા સામે,

હવે મારી બધી ઈચ્છા બની ગઈ છે દુઆ મારી.

જીવનના શ્વાસ એથી મુક્ત રીતે લઇ શકું છું હું,

જગતમાં આવીને મેં બાંધી દીધી છે હવા મારી.

હૃદયનો રોગ છે આ, અન્યને રસ હોય શું એમાં?

તમે આવો તો હું તમને બતાવી દઉં દવા મારી.

તમે તો ફેરવી દીધી નજર,તમને ખબર ક્યાં છે?

ખરેખર તો હવે જોવા સમી થઇ છે દશા મારી.

નિહાળી મારી પાગલતા જમા થઇ જાય છે લોકો,

હવે તારી સભા જેવી જ થઇ ગઈ છે સભા મારી.

જો મંઝીલ એક છે, તો આ બધાએ ભેદભાવો શા?

બધા યે માર્ગ છે મારા,બધીયે છે દિશા મારી.

હસી લેજો જરા મારી કબર પર વ્યંગમાં બેફામ,

જગત છોડી ગયો હું એ પછી થઇ છે જગા મારી.

બેફામ